Παρουσιάζεται ένα συνοπτικό «οδοιπορικό» στους ευλαβείς Προσκυνητές της Μονής, σε κάθε κουρασμένο στρατοκόπο του καιρού μας, που φθάνει έως εδώ, στο Μοναστήρι του Οσίου Εφραίμ του Σύρου, για να ξαποστάσει, να ανεφοδιασθεί και να συνεχίσει το δρόμο του..., σελαγίζοντας στους ουρανούς, με τις πτέρυγες της προσευχής και της ικεσίας προς τον Θεό και τους Αγίους Του, αποκομίζοντας το κέρδος της κατανύξεως, της ευλαβείας, της αναπτερώσεως, της ελπίδας, του θαύματος...

Στους πρόβουνους του Ολύμπου, στην θέση «Παναγία», στον υψηλότερο γήλοφο, στη ράχη του Αδριανού της Αρχαίας Πιερίας, στην κορυφή του τριγώνου Δίον - Κατερίνη - Μοναστήρι, στα σύνορα των υπωρειών του Ολύμπου και των Πιερίων, κοντά στο χωριό Κονταριώτισσα Κατερίνης, βρίσκεται κτισμένο το Μοναστήρι του Οσίου και Θεοφόρου Πατρός ημών και Οικουμενικού Διδασκάλου Εφραίμ του Σύρου του Θαυματουργού.

Ήταν θέλημα Θεού, «ο οικιστής του Ολύμπου», ο Όσιος Διονύσιος, να ενώσει χρονικά, δώδεκα περίπου αιώνες, και να συγγενέψει πνευματικά, με έναν άλλον «οικιστήν της ερήμου», τον Όσιο Εφραίμ τον Σύρο.

Δεν υπάρχουν, εξ όσων γνωρίζουμε, ακριβή ιστορικά στοιχεία για την περιοχή αυτή. Αλλά, όπως μαρτυρούν οι παλαιότεροι, ο Όσιος Διονύσιος, όταν σαν άλλος Πρόδρομος του Πατροκοσμά, περιήρχετο τα χωριά για να κηρύξει και να εξομολογήσει, πέρασε και από τούτο το χωριό, κι ευχήθηκε και εδεήθηκε για τούτον τον τόπο, ο Κύριος γνωρίζει τί, ίσως και να έκτισε κάποιο μοναστήρι ή εκκλησία προς τιμήν της Αγ. Τριάδος (στην σημερινή τοποθεσία όπου ευρίσκεται η Μονή), αφού, εκατό μέτρα νοτίως της Μονής, βρέθηκε αποκαλυπτικά, εικόνα παλαιά της Αγ. Τριάδος, και ήδη είναι κτισμένο ένα ταπεινό εξωκκλήσι προς τιμήν και πάλι της Αγ. Τριάδος.

Και έτσι, «τριαδικά», μετά τον Όσιο Διονύσιο και τον Όσιο Εφραίμ, να ευαρεστηθεί και η Αγία και ένδοξος Μεγαλομάρτυς Νύμφη του Χριστού, Παρθένος και Πάνσοφος Αικατερίνα, που είναι και η Πολιούχος της Επαρχίας, με την δημιουργία ενός γυναικείου Μοναστηριού, πού οι Μοναχές του, ως Νύμφες Χριστού, όπως κι Εκείνη, αφιερώθηκαν στην Λατρεία του Μοναδικού Θεού και, «...οι οποίες προσπαθούν να διατρανώνουν την προσδοκία και την χαρά του Χριστού, την παράδοση του Ορθοδόξου Ανατολικού Μοναχισμού, το κήρυγμα και τη Μαρτυρία του Μεγάλου Οσίου και Προστάτου των».

« Ήρα τούς οφθαλμούς μου εις τα όρη,
όθεν ήξει η βοήθειά μου. Η βοήθειά μου παρά Κυρίου
του ποιήσαντος τον ουρανόν και την γην».
( Ψαλμ. ΡΚ΄ 1 - 2 )

Η Ιερά Μονή του Οσίου Εφραίμ του Σύρου, ιδρύθηκε το έτος 1983, σαν Ιδιωτικό Ησυχαστήριο με την ευλογία του Μακαριστού Μητροπολίτου κυρού Βαρνάβα και αργότερα το έτος 1985, υπήχθηκε επίσημα, στην Ιερά Μητρόπολη Κίτρους και Κατερίνης.

Κτίσθηκε και συνεχώς ανακαινίζεται, σε ιδιόκτητα χωράφια, που αγόρασαν οι Μοναχές από τους «Βλάχους» της περιοχής.

Συμπληρώθηκαν περίπου περισσότερο από δύο δεκαετίες, από το τολμηρό εκείνο, κατόπιν υπακοής, ξεκίνημα και την αρχή του έργου από το μηδέν. Άγονος, άνυδρος και σχεδόν απαράκλητος τόπος, στον οποίον οδηγούσε από το χωριό ένα μικρό μονοπατάκι, πότε ανηφορικό και πότε κατηφορικό, μόλις που μπορούσες να αλλάξεις βήμα, γιατί ήταν πέρασμα των βοσκών με τα γιδοπρόβατά τους, μέσα από τα ξεραμένα ανισόπεδα χωράφια, που αν τύχαινε και έβρεχε, χωνώσουν στα λασπωμένα χώματα.

Ο Θεός, όμως, είχε προετοιμάσει τον τόπον αυτόν «Αγιον κατοικητήριον Αυτού».

«Ως πόλις επάνω όρους κειμένη», μεγαλόπρεπα στέκει με την αγιορείτικη αρχιτεκτονική του και την παλιά παραδοσιακή όψη του, το Μοναστήρι του Οσίου Εφραίμ του Σύρου.

Μπροστά σου, ανατολικά, βλέπεις, όχι πολύ μακριά τις καταγάλανες και φημισμένες Πιερικές ακτές μέχρι τον Θερμαϊκό κόλπο, την Νύμφη του Βορρά, την όμορφη Θεσσαλονίκη και τα περίχωρα και στο βάθος ψυχική ανάσα προς το Αγιώνυμον Όρος, τον Άθωνα, με την καταπληκτική φυσική και πνευματική ακτινοβολία, το Περιβόλι της Παναγίας μας, που στέλνει συχνά τις πνευματικές ευωδίες του στο μικρό κήπο της Μονής

Βορειοανατολικά, ξεχύνεται η όμορφη πόλη της Κατερίνης, η καρδιά του Ν. Πιερίας, που μοιάζει να την κρατά το Μοναστήρι στην αγκάλη του, για να θυμίζει τον αναχωρητισμό των μοναχών από τον σύγχρονο κόσμο, μέσα σ΄ αυτή την υλιστική και ισοπεδωτική εποχή, αλλά και το χρέος που έχει για το λαό της, να εύχεται και να προσεύχεται αδιάλειπτα γι΄ αυτόν

Δυτικά, βλέπεις τα δασωμένα Πιέρια, με τα όμορφα χωριά, που παίρνουν μια υπερκόσμια όψη στο ξεψύχισμα του ήλιου, δίπλα στον επιβλητικό και πολυσυζητημένο Όλυμπο, που προβάλλει Νοτίως της Μονής, με τις σπάνιες φυσικές ομορφιές και τα δροσερά νερά του και τις πάντοτε νυμφοστολισμένες από τα χιόνια, ψηλότερες κορφές του, για να μας θυμίζει με το λευκό του χρώμα, την αγνότητα τούτου του βουνού και τη φωτεινότητά του, που την οφείλει σε μία μεγάλη και υπέροχη ασκητική φυσιογνωμία, τον Όσιο Διονύσιο.

Μια παρηγοριά στο Μοναστήρι, ανηφορίζοντας από το χωριό, πολύ κοντά, αριστερά, είναι η «Παναγία», ένας μεγαλοπρεπής Μοναστηριακός Ναός του 11ου αι. μ.Χ

Έτσι, ο λοφωτός περίγυρος του Μοναστηριού και οι περιβάλλουσες την Μονή ανισοϋψείς κοιλάδες, συνθέτουν όλα μαζί, ένα πνευματικό τοπίο ψυχικής γαλήνης και περισυλλογής. Η θέα της Μονής σε απωθεί από τα εγκόσμια και σε παρωθεί προς τα ουράνια. Ανηφορίζεις προς τον Θεό!

«Ως αγαπητά τα σκηνώματά σου, Κύριε των Δυνάμεων
επιποθεί και εκλείπει η ψυχή μου
εις τας αυλάς του Κυρίου»
( Ψαλμ. ΓΙΓ ΄ 2 - 3 )

Η Ιερά Μονή κτιριακά δεν έχει ολοκληρώσει το σχέδιό της, είναι όμως συν Θεώ, πάρα πολλά, αξιόλογα και θαυμαστά όσα έγιναν σε αυτά τα ολίγα χρόνια, με πίστη, με υπομονή, με αδιάλειπτο προσευχή, με υπεράνθρωπες και αιματηρές θυσίες της Αδελφότητος.

Υπάρχουν ήδη δύο κτιριακά συγκροτήματα που ενώνονται και σχηματίζουν γωνία. Τα κοσμούν τρία υπέργεια βυζαντινά κατανυκτικά Παρεκκλήσια του Γενεθλίου της Υπεραγίας Θεοτόκου, της Αγίας Ειρήνης Χρυσοβαλάντου και των Αγίων Αποστόλων. Το Σκευοφυλάκιον, η Γραμματεία, το Ηγουμενείον, το Συνοδικόν (διά τις συνάξεις της Αδελφότητος), η Τραπεζαρία, το Μαγειρείον, το Προσφορείον, το Αρτοποιείον (με τον παραδοσιακό φούρνο) και άλλοι βοηθητικοί χώροι και βεβαίως τά Κελλιά των Αδελφών και τα Εργαστήρια της Ιεράς Μονής, συμπληρώνουν τα Κτίρια

Επίσης, η Έκθεση Εργοχείρων, το Θυρωρείον, το Εξομολογητήριον, με το κατάλυμα του Πνευματικού και του Εφημερίου της Μονής. Το Κιόσκι και το φιλόξενο Αρχονταρίκι που έχει άμεση λειτουργικότητα με τον Ναό. Στην συνέχεια σε περίοπτη θέση που βλέπει στον Όλυμπο και στέκει σαν παρατηρητήριο, διακρίνονται ο Πύργος της Μονής, το Παρεκκλήσιον του Αγίου Διονυσίου του Αρεοπαγίτου, η Βιβλιοθήκη και το Παρεκκλήσιον της Αγίας Πρω¬το-μάρτυρος και Ισαποστόλου Θέκλης. Συνεχίζουν το Εκθετήριο των παραδοσιακών προϊόντων, το Βιβλιοπωλείον, ο μικρός Ζωολογικός κήπος και άλλοι εξωτερικοί επισκέψιμοι χώροι.

Στο Μοναστήρι του Οσίου Εφραίμ του Σύρου κοινοβιάζει πολυμελής Αδελφότητα ταπεινών ψυχών - μοναζουσών - υπό την πνευματική, με την Χάρη του Θεού, καθοδήγηση της Οσιολογιωτάτης Μοναχής Αικατερίνης, Πρώτης Καθηγουμένης και Κτίτορος της Ιεράς Μονής, όπου εξαγοράζομενες τον καιρό του παρόντος αιώνος – του απατεώνος -, αγωνιζονται να ζουν την κοινωνία της εν Χριστώ αγάπης, μοιραζόμενες τις χαρές και τις δοκιμασίες με επίγνωση και έχοντας τις καρδιές τους προσηλωμένες στον κοινό τους στόχο, χωρίς να απομακρύνονται από την αγάπη προς τον πλησίον. Αγωνίζονται νύχτα – μέρα να μελετούν την αγία ζωή και τη θεόπνευστη διδασκαλία του Οσίου Εφραίμ και με το παράδειγμά τους να διοχετεύουν αθόρυβα και κατανοητά την αξία της μαρτυρίας του κηρύγματός Του στον σύγχρονο κόσμο. Διότι ο βίος και η Διδασκαλία του Οσίου Εφραίμ αφυπνίζουν και διεγείρουν την ανθρώπινη συνείδηση που δεν έχασε τελεσίδικα την ικανότητα της αυτοκριτικής και την αίσθηση της ευθύνης για την καταξίωση της υπάρξεως «υπό το πρίσμα της αιωνιότητος»!

Ο Όσιος Εφραίμ, αποτελεί ιδιαίτερα διά τον άνθρωπο της εποχής μας, ισχυρή πρόκληση αφυπνίσεως από το λήθαργο της παραλυτικής του εγωλατρείας!. Όπως διαβάζουμε στις διδαχές Του, έχει μια καταπληκτική σύγχρονη επικαιρότητα. Είναι ο χαρακτηριστικώτερος προφήτης της εποχής μας, καθώς αυτή αποδεικνύεται σαφέστατα εσχατολική και παρουσιάζει έκδηλα τα σημεία του Αντιχρίστου…»

Ενώπιον της προσδοκίας της ένδοξης επιφάνειας της ημέρας του Χριστού, κηρύττει την μετάνοια και σαλπίζει την προετοιμασία για την υποδοχή του Κυρίου… Φωνάζοντας σε όλους το «Μετανοείτε!».

Στο κέντρο της Ανατολικής αυλής του Μοναστηριού, είναι θεμελιωμένο, το μεγαλύτερο θαύμα της Αγάπης του Θεού σε τούτη τη Μονή. " Το Καθολικό της", ( Κεντρικός Ναός ), Αγιορείτικου τύπου. Ο Ιερός αυτός Ναός, η καρδιά της Μονής, εξεκίνησε δι' ευχών, προσευχών και ευλογιών του Οσίου Γέροντος Πορφυρίου, και Ο οποίος εξ αρχής, θεία νεύσει, ονοματοδότησε αυτόν τον Ναόν προς τιμήν της Υπεραγίας Θεοτόκου, Ζωοδόχου Πηγής, διά να θυμίζει στις μοναχές, την Πρώτη Γερόντισσα και Έφορο του Μοναχικού Βίου, την Παναγία μας, αλλά και σε όλους τους φιλόθεους προσκυνητές, τα ζωοπάροχα νάματα που χαρίζει η Ορθόδοξη Εκκλησία μας, διά της Θεοτόκου, στον κόσμο.

"Το Καθολικόν", εθεμελίωσεν ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Κίτρους κ. Αγαθόνικος, την Κυριακήν των Μυροφόρων του έτους 1987, εις τιμήν και μνήμην της Υπεραγίας Θεοτόκου Ζωοδόχου Πηγής και του Οσίου και Θεοφόρου Πατρός ημών και Οικουμενικού Διδασκάλου, Εφραίμ του Σύρου.

Την Κυριακήν, 9ην Ιουνίου του έτους 2000, ( † 9 Ιουνίου 373 μ.Χ., ημέρα Κοιμήσεως του Οσίου και Θεοφόρου Πατρός ημών και Οικουμενικού Διδασκάλου Εφραίμ του Σύρου ), εις τα πλαίσια των εορταστικών εκδηλώσεων της Αγιωτάτης Ορθοδόξου Εκκλησίας της Ελλάδος και της Τοπικής Εκκλησίας,επί τη συμπληρώσει 2000 ετών από της κατά σάρκα γεννήσεως του Θεανθρώπου Σωτήρος Χριστού, τη ευλογία του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Κίτρους κ. Αγαθονίκου συγχοροστατούντος και του Επισκόπου Καστορίας k. Σεραφείμ, μετά πλειάδος Ιερέων, Ιερομονάχων, Μοναχών, εκ Συρίας και Λιβάνου, κ.α., παρουσία των τοπικών αρχών και χιλιάδων ευλαβών προσκυνητών, υπό τις κατανυκτικές, βυζαντινές ψαλμωδίες της 45μελούς Χορωδίας του Όρους του Λιβάνου, με την Πατρική φροντίδα του Πανοσιο¬λο¬γιω-τάτου Αρχ. π. Κωνσταντίνου Kayal, εγκαινιάσθηκε, ο Πάνσεπτος και Περικαλλής Ιερός Ναός, - το Καθολικόν – της Ιεράς Μονής. Κατ΄ αυτάς αφίχθησαν και ετέθησαν εις προσκύνησιν η Ιερά και Θαυματουργός Εικών της Υπεραγίας Θεοτόκου «Παναγίας της Ελεούσης» ( 17ου αι. μ.Χ. ) και Ιερά Λείψανα της Αγίας Πρωτομάρτυρος και Ισαποστόλου Θέκλης, τα οποία προσκόμισε εις την Ιεράν Μονήν με τήν ευλογία του Πατριάρχου Αντιοχείας κ. Ιγνατίου, η Οσιωτάτη Μοναχή Πελαγία, Καθηγουμένη της Ιεράς Μονής Αγίας Θέκλης, όπου ευρίσκεται ο τάφος της Αγίας, εκ του χωρίου Μaalula Σελευκείας της Συρίας. Αποτμήματα Ιερών Λειψάνων της Αγίας μετά πολλών άλλων Λειψάνων Αγίων ετοποθετήθησαν εις την Αγίαν Τράπεζα κατά τον εγκαινισμόν του Ιερού Ναού.

Κατά την Πανήγυριν της Ιεράς Μονής - 28 Ιανουαρίου 2006 - εις την Μνήμην του Προστάτου αυτής, Οσίου Εφραίμ του Σύρου, «του Αγίου των Δακρύων», ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Κίτρους, k. Αγαθόνικος, υπεδέχθη την «Θαυματουργόν Εικόνα της Παναγίας της Δακρυρροούσης», ως Εφέστιον Εικόνα της Ιεράς Μονής, την οποίαν εκόμισε ο Σεβαστός Καθηγούμενος της Ιεράς Σκήτεως του Προφήτου Ηλιού, Αγίου Όρους, π. Ιωακείμ μετά Πατέρων της φιλοθέου συνοδείας αυτού.

Η Ιερά Εικόνα ιστορήθηκε εις το αγιογραφείον της Ιεράς Σκήτεως και εχρίσθει υπό μυρελαίου υπό του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Κίτρους κ. Αγαθονίκου. Η μνήμη της Θαυματουργού Εικόνος «Παναγίας της Δακρυρροούσης», τιμάται μεγαλοπρεπώς διά Ιεράς Αγρυπνίας στις - 17 Φεβρουαρίου - .

Το Καθολικόν ολοκληρώθηκε κτισματικά εντός ελαχίστου χρόνου, με θαυματουργικό τρόπο και ιστορείται ακόμη. Συμπληρώνεται υπό δύο κατανυκτικών Παρεκκλησίων εις τιμήν της Μεγαλομάρτυρος και Νύμφης του Χριστού Αικατερίνης της Πανσόφου και του Οσίου Πατρός ημών Πορφυρίου του Καυσοκαλυβίτου, του Ευεργέτου, ευγνωμοσύνης πολλής ένεκεν.

Ιστορικά τινά περί της Θαυματουργού Εικόνος «Παναγίας της Δακρυρροούσης».

Η περίπυστη θαυματουργός εικόνα της Παναγίας Δακρυρροούσης (Τίχβινσκα), δωρεά του Ρώσσου Μ. Α. Βιουσένιμ, ανέκαθεν ήταν θησαυρισμένη στο σύνθρονο του μεγαλόπρεπου Καθολικού της Ιεράς Κοινοβιακής Σκήτης του Προφήτου Ηλιού.

Στις 17 Φεβρουαρίου του έτους 1887 και ώρα 9 π.μ. ο Εκκλησιαστικός πραγματοποιώντας τη συνηθισμένη τακτοποίηση του Ιερού Βήματος, έκπληκτος πρόσεξε να τρέχουν δάκρυα από τα μάτια της Παναγίας. Ειδοποίησε αμέσως με κωδωνοκρουσίες τον Γέροντα και την Αδελφότητα του Κοινοβίου και αφού διαπιστώθηκε το θαύμα και έγινε γνωστό στο Άγιον Όρος και στον ευρύτερο χώρο της Ορθοδοξίας, με απόφαση του Ηγουμενοσυμβουλίου της Ι. Σκήτης καθιερώθηκε να γιορτάζεται το γεγονός με λαμπρότητα κάθε χρόνο.

Την εποχή εκείνη ήταν σε ανάπτυξη ο πόλεμος μεταξύ Ρωσσίας και Τουρκίας και ο Ορθόδοξος πιστός ρωσσικός λαός, συγκινημένος από την πληροφορία του παραπάνω θαύματος, θεώρησε σημαδειακά τα δάκρυα της Παναγίας.

Ο τότε Τσάρος Αλέξανδρος ο Β΄ ζήτησε να μεταφερθεί η θαυματουργός Εικόνα στο μέτωπο του πολέμου, όπως και έγινε. Η παρουσία της Δακρυρροούσης στην πρώτη γραμμή του πυρός έκρινε την έκβαση της αναμετρήσεως και χάρισε τη νίκη στους Ρώσσους. Οι ευσεβείς αξιωματικοί, που είδαν οφθαλμοφανώς πολλά θαύματά της, γονυκλινείς την ασπάζονταν και της προσέφεραν ευγνωμόνως τα παράσημά τους, που μέχρι σήμερα εις ανάμνησιν κοσμούν την εικόνα της.

Ο Τσάρος Αλέξανδρος θέλησε να κρατήσει οριστικά την εικόνα στη Ρωσσία, μα τελικά και ύστερα από ανάλογες παραστάσεις της Ιεράς Σκήτης και άλλων παραγόντων, πείσθηκε να την επιστρέψει στο Άγιον Όρος, αφού την έντυσε με περίτεχνο ασημόχρυσο πουκάμισο, που την καλύπτει μέχρι σήμερα.

Η Θαυματουργός αυτή εικόνα δεν έπαυσε να δακρύζει κατά καιρούς και να πραγματοποιεί θαύματα ιάσεων ασθενών. Είναι πολλοί εκείνοι που έρχονται να ευχαριστήσουν την Παναγία την Δακρυρροούσα, προσφέροντας τα δώρα της ευγνωμοσύνης τους και καταθέτοντας τα στοιχεία και τις μαρτυρίες τους για ότι ενήργησε σ΄ αυτούς η χάρη και η φιλανθρωπία Της.

Εκτός των Παρεκκλησίων του Καθολικού, εις την εορτήν της Αγ. Μεγαλομάρτυρος και Νύμφης του Χριστού Αικατερίνης - 25 Νοεμβρίου - όπου τελείται Ιερά Αγρυπνία, και - 2 Δεκεμβρίου - εις την κοίμησιν του Οσίου Πατρός ημών Πορφυρίου του Καυσοκαλυβίτου, η Ιερά Μονή, επίσης, διά τας πολλάς της Υπεραγίας Θεοτόκου εις την Ιεράν Μονήν Ευεργεσίας, τιμά Αυτήν και εις το Γενέθλιον της - 8 Σεπτεμβρίου - διά Ιεράς Αγρυπνίας εις το ομώνυμον Παρεκκλήσιόν Της. Ομοίως και την Λαμπροτρίτην τιμά την "Παναγίαν Πορταϊτισσαν", εις το Παρεκκλήσιον το οποίον ευρίσκεται εις την "Πόρταν", την Είσοδον του Μοναστηρίου, κατόπιν θαυμαστής εμφανίσεως Της να κρατεί την Πύλην της Μονής.

Η Ιερά Μονή "περιφρουρείται" και υπό Αγίων, τιμωμένων εις ομώνυμα Παρεκκλήσια πανηγυρίζοντα αντιστοίχως.

Του Τιμίου Προδρόμου - 29 Αυγούστου - (εις την αποτομήν της Τίμιας Αυτού Κεφαλής).

Των Αγ. Πρωτοκορυφαίων Αποστόλων Πέτρου και Παύλου - 29 Ιουλίου - και της Αγ. Παρθενομάρτυρος Παρασκευής - 26 Ιουλίου -.

Της Αγ. Πρωτομάρτυρος και Ισαποστόλου Θέκλης - 24 Σεπτεμβρίου -.

Της Οσίας Μητρός ημών Ειρήνης της Χρυσοβαλάντου - 28 Ιουλίου -.

Των Νεοφανών Αγ. Ραφαήλ, Νικολάου και Ειρήνης - Τρίτη του Πάσχα -

Του Οσίου Δαβίδ του εν Ευβοία - 1 Νοεμβρίου -.

Του Αγίου Διονυσίου του Αρεοπαγίτου - 3 Οκτωβρίου -.

Ομοίως και των συνωνύμων Αγ. Διονυσίου του εν Ζακύνθω - 17 Δεκεμβρίου και - 24 Αυγούστου -, και του Οσίου Διονυσίου του εν Ολύμπω - 23 Ιανουαρίου -.

Του Οσίου Σισώη - 6 Ιουλίου - (τιμώσα η Μονή τον εορταζόμενον Όσιον κατά την πρώτην ημέραν της εγκαταβιώσεως τους εις την Ιεράν Μονήν).

Των Αγίων Αρχαγγέλων - 9 Νοεμβρίου - ( Κοιμητηριακός Ναός ).

Καί τινα άλλα μικρά Παρεκκλήσια, ως και Ιερά Προσκυνητάρια περιβάλλουν την Μονή.

Κάθισμα εις τιμήν του Προφήτου Ηλιού - 20 Ιουλίου -.

Επίσης, ο Γολγοθάς (εντός του αυλείου χώρου) όπου τελείται η Έξοδος του Εσταυρωμένου, κατά την Μεγάλη Πέμπτη το βράδυ, ως και η Αποκαθήλωση κατά την Μεγάλη Παρασκευή περί τις μεσημβρινές ώρες – 2 μ.μ. - 4 μ.μ . - καθώς και ο Πανάγιος Τάφος, που συμπληρώνουν τα Ι. Προσκυνήματα της Μονής.

Κατά τις ανωτέρω εορτές των εορταζομένων Αγίων τελείται Ιερά Αγρυπνία ή Θεία Λειτουργία κατά το Πρόγραμμα αναλόγως.

Ομοίως, κάθε Σάββατο τελείται Θεία Λειτουργία υπέρ των ψυχών των Κεκοιμημένων καθώς και κάθε Κυριακή . Συχνά τελούνται Ιερές Αγρυπνίες και Θείες Λειτουργίες στις Θεομητορικές και Δεσποτικές εορτές και εορτές των Αγίων.

Κατά την διάρκεια του έτους, τελούνται δύο Σαρανταλείτουργα.

Ψάλλει δε, ο χορός των Μοναζουσών της Ιεράς Μονής.

Η νεοσύστατος σχεδόν Ιερά Μονή του Οσίου Εφραίμ του Σύρου, έγινε σύντομα ταμείον παρακαταθήκης Αγίων Λειψάνων, τα οποία φυλάσσονται ευλαβώς εντός της Ι. Μονής και εκχέουν αφθόνως την χάρη τους εις όσους μετά πίστεως και ευλαβείας τα προσκυνούν και ζητούν την ευλογία και θαυματουργική επέμβαση των αγίων.

Ιδιαίτερη όμως ευλογία και προστασία διά την Ιερά Μονή και δι' όσους ανηφορίζουν σ'αυτήν και αναζητούν ψυχική γαλήνη και πνευματική ενίσχυση, παρηγοριά και αγιασμό, αποτελούν και τα Άγια Λείψανα του Οσίου και Θεοφόρου Πατρός ημών Εφραίμ του Σύρου, του Θαυματουργού, τα οποία κατόπιν πολλής προσευχής, υπομονής και διεξοδικής ερεύνης, αποθησαυρίζονται εις την Ι. Μονήν και εις το Καθολικόν Αυτής.

Την 1ην Ιουλίου, ημέρα Σάββατον του έτους 2006, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Κίτρους κ. Αγαθόνικος, μετά του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Τριπόλεως Λιβύης κ. Θεοφυλάκτου, Πατέρων εκ Συρίας και Λιβάνου, πλήθους κληρικών και ευλαβών Προσκυνητών, παρουσία στρατιωτικών, πολιτικών και τοπικών αρχών, μετά πάσης Εκκλησιαστικής λαμπρότητος υπεδέχθη και κατέθεσεν εις το Καθολικόν της Ι. Μονής, αποτμήματα Ιερών Λειψάνων του Προστάτου Αυτής και θερμώς φυλάσσοντος Αυτήν, του Οσίου και Θεοφόρου Πατρός ημών και Οικουμενικού Διδασκάλου Εφραίμ του Σύρου.

Η Ιερά Μονή του Οσίου Εφραίμ του Σύρου πανηγυρίζει μεγαλοπρεπώς τον Προστάτη της Όσιο στις 28 Ιανουαρίου, και κατά την ημέρα αυτή ιδιαίτερα, πλήθη προσκυνητών συρρέουν, που ενισχύονται και παραμυθούνται από τη Χάρη του Οσίου Εφραίμ, δέχονται τις θαυματουργικές Του πρεσβείες και προσκυνούν με ευλάβεια και πίστη τη χαριτόβρυτη εικόνα Του και τα ευωδιάζοντα Άγια Λείψανά Του.

Στην Ι. Μονή αποθησαυρίζονται επίσης, Άγια Λείψανα Αποστόλων, Ιεραρχών, Οσίων, Μαρτύρων, Νεομαρτύρων, τα οποία αποτελούν μεγάλη Δωρεά και Ευλογία τόσον δια τήν Ιεράν Μονήν όσον και διά τους προσκυνητάς.